فقهاء قاعده ای دارند به نام «اصالة الحل» ، یعنی همه چیز حلال است مگر اینکه حرمتش ثابت شود. بسیاری از فقها برای اثبات مطلوبشان به آیه ی ! «احلّ لکم ما فی الارض جمیعاً» استناد می کنند. اما چنین آیه ای در قرآن وجود ندارد !!!
مثلا فقیه نامدار ، آغا ضیاء الدین عراقی در کتاب (نهایة الافکار) می نویسد : «زمانی که بین دو روایت تعارض از نوع تباین کلی باشد مثلا روایتی گوشت الاغ را حلال و روایتی دیگر گوشت الاغ را حرام بداند ، روایتی که گوشت الاغ را حلال می داند رجحان و تقدم دارد (مقبول است) زیرا موافق با این آیه ی عام قرآن است : (و احل لکم ما فی الارض جمیعا) !!!! یعنی هرآنچه در زمین است برای شما حلال شد !
تأسف اینجاست ، چنین آیه ای در قرآن وجود ندارد ! و ایشان بخاطر انس زیاد با قرآن !!!! و کاربرد زیاد قرآن در فقهش !!!! هرگز متوجه این اشتباه نشد. رسوایی زمانی بیشتر می شود که متوجه میشویم ، این اشتباه را فقط آغا ضیاءالدین عراقی مرتکب نشد بلکه فقهایی دیگر مانند آیات عظام سید ابوالقاسم خویی ، میرزای نائینی ، احمد اردبیلی ، محمود آشتیانی ، شیخ جواد طارمی ، سید محمد صدر و . نیز مرتکب شدند در حالی که در قرآن آیه ی (احل لکم ما فی الارض جمیعا) نداریم بلکه آیه این است «هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا / البقرة : 29» یعنی هرآنچه در زمین است را برای شما خلق کرد. (نه اینکه برای شما حلال شد)!
این فقط یک اشتباه لفظی نیست ، بلکه اشتباهی است که بر اساس آن بحث مفصل فقهی می کنند و حکم صادر می کنند!
در ادامه مطلب شاهد اسناد و مدارک اشتباه فقهای فوق باشید :
ادامه مطلب
درباره این سایت